• Patron

        •  
          Utwory Wacława Sieroszewskiego


              Wacław Kajetan Sieroszewski urodził się 24 sierpnia 1858r. w rodzinnym majątku ziemskim w Wólce Kozłowskiej jako syn Leopolda i Walerii z Ciemniewskich. Pochodził ze znaczącej rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Śreniawa posiadającej utrwalone tradycje patriotyczne. Pradziad Wacława uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim, dziadek w elitarnym pułku szwoleżerów gwardii walczył w kampaniach napoleońskich a następnie uczestniczył w powstaniu listopadowym. Ojciec Wacława i jego dwaj stryjowie spełnili patriotyczny obowiązek w powstaniu styczniowym, co doprowadziło do konfiskaty rodzinnego majątku. Wacław i jego 5 sióstr, osieroceni po śmierci matki i przymusowej emigracji ojca osadzonego wcześniej w X Pawilonie Cytadeli, znaleźli się pod opieką rodziny. Młody Wacław nie godził się z rzeczywistością zaborów. Już jako uczeń III Gimnazjum w Warszawie został wydalony ze szkoły za mówienie po polsku. Jako pracownik warsztatów kolei warszawsko wiedeńskiej został aresztowany za działalność patriotyczną i osadzony w X Pawilonie Cytadeli a następnie skazany na 8 lat twierdzy za udział w buncie więźniów. Lata 1880 - 1890 spędził na zesłaniu na Syberii. Podejmowane dwukrotnie próby ucieczki nie powiodły się i spowodowały pogorszenie warunków zesłania. Mieszkając i pracując pilnie obserwował rzeczywistość kraju przymusowego pobytu i pisał mimo nie sprzyjających okoliczności. Pozwoliło mu to na opublikowanie w 1896r. w Petersburgu i w 1898r. w Warszawie pracy “12 lat w kraju Jakutów” Po powrocie z zesłania ponownie nawiązał kontakty ze środowiskami patriotycznymi, w 1895r. poznał Józefa Piłsudskiego. Brał udział w źyciu naukowym, kulturalnym i działalności politycznej ,jako członek Rosyjskiego Towarzystwa Naukowego. Uczestniczył w ekspedycji naukowej na Daleki Wschód badającej lud Ajnów. Ożenił się ze Stefanią Mianowską. Był dwukrotni więźniem X Pawilonu. W latach 1910 - 1914 przebywał w Zakopanem a następnie w Paryżu skąd powrócił do Krakowa przed wybuchem I wojny światowej. Jako bliski współpracownik Piłsudskiego brał udzoał w tworzeniu legionów i był żołnierzem I Brygady. W czasi okupacji Królestwa Polskiego działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, Centralnym Komitecie Narodowym, Stronnictwie Niezawisłości Narodowej a gdy, pod koniec wojny tworzyły się instytucje niepodległego państwa polskiego został ministrem propagandy w Tymczaowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej utworzonym 7 listopada 1918 roku w Lublinie. Budował podstawy niepodległej Polski. Prowadził aktywną działalność jako członek polskiego Polskiego Pen Clubu, dwukrotnie sprawował funkcję prezesa Związku Zawodowego Literatów Polskich, pełnił funkcję prezesa Polskiej Akademii Literatury w latach 1935 - 1938 był senatorem II Rzeczypospolitej Pełnił wiele innych ważnych funkcji społecznych a jednocześnie pisał i publikował. We wrześniu 1939r. pozostał w Warszawie i tu spędził okupację, zmarł w Piasecznie 20 kwietnia 1945r.